paul.kenens1@telenet.be

When Kenens met Kahlo

by KnopskayaDecember 10, 2018

written by KnopskayaDecember 10, 2018

In de schilderkunst van Paul Kenens is zijn carrière als acteur nooit veraf. Hij is daarbij een observator van zichzelf en anderen, maar ook een observator van zichzelf door anderen. Met subtiele realistische trekken – met impressionistisch knipoog – penseelt hij zijn waarnemingen zacht maar waarachtig op doek.

Dynamiek
Er zit steeds beweging in zijn werk. Deze is terug te vinden als een soort van evolutie met betrekking tot het verouderingsproces. De ontwikkeling van het zelfbewustzijn wordt hierin subtiel verwerkt, van het onschuldige kind naar de mens die zichzelf ontdekt en hoe hij daar zelf, in deze wereld hier tegenover staat.
Hij schildert kinderen in beweging, zichzelf zonder het kind, en spelend met het kind, maar ook gewoon naast het kind, verschillende visies op jong en oud. Wanneer men ze in voorgaande volgorde zou plaatsen, wordt het zelfs heel confronterend.

Oordeel
Verder geborduurd op deze gedachte is er de vergankelijkheid en het oordeel; het oordeel van onszelf en het oordeel van anderen. De mens wordt beoordeeld op aarde en na zijn vertrek mogelijk nog een laatste maal in wat al dan niet zal komen. De nadruk wordt erop gelegd dat zowel de beoordelaar als de beoordeelde naakt zijn; zo kwamen we tenslotte ook allemaal ter wereld. Ook de vrouw speelt hierin een belangrijke rol; hoe ze soms over een dunne lijn moet wandelen om niet veroordeeld te worden, en tegelijkertijd een makkelijk slachtoffer is voor fysiek en verbaal misbruik.

Spiegelpaleis
Dat dit Kenens zelf heel erg raakt, ziet men in zijn zelfportretten. Hij kijkt naar zichzelf, de wereld en vraagt zich af wat zonde is, en wat er al dan niet banaal is. Is het zonde te morsen met een potje yoghurt, had je het zo bedoeld en was het nu echt een ramp? Het meest banale zelfportret kent een grote diepte.

Uiteindelijk wandel je bij het bekijken van deze werken door een spiegelpaleis. Je denkt terug aan je onschuldige jeugd en je zelfbeeld van toen en nu. Sommige taferelen lijken religieus, maar zijn eerder bedoeld als innerlijke spiegel. Neem daarbij de bedenking of de mens zelf niet een beetje God wil spelen?

– When Kahlo met Kenens –

Nog tot 30 december te bekijken op de expo Kunst in ‘t Kasteel – Kasteel Sterckshof – Antwerpen Deurne

Overzicht