CV shortened maart 2024 Scrol naar onder voor 'Pers'
Paul Kenens St. Sebastiaanstraat 45/7 - B 2610 Wilrijk
E-mail : paul.kenens1@telenet.be - Mobile 0486 15 17 65 - www.paulkenens.be - Facebook /Paul Kenens
C.V. Paintings, ceramics, acting coaching and directing.
2024 Stand op kunstbeurs 3f Heizel, Brussel 1,2,3 november.
Solotentoonstelling 60 werken. 2 maanden nog te bepalen -Tobe Art, Turnhout.
Abdij Herkenrode 24,25,26 mei. Nog te bepalen.
Open atelier St. Sebastiaanstraat 45 te Wilrijk – 5,6 mei
Overzichttentoonstelling Honsoirde, Nederland (Nieuwkuyk) ‘Antwerps Realisme’ Cultuurtoren Abdij Mariënkroon 20/5-12/6 2024
2023
Solo tentoonstelling CC De Meent, 1650 Beersel, 22 oktober - 12 noveember 2023
Duotentoonstelling Galerie 38, Begijnhof 2320 Hoogstraten 6 juli – 27 augustus 2023
Geselecteerd voor Swiss Art Expo, Basel, November Zwitserland 15-18 juni 2023
Amsterdam, stand op Europ Art Fair, -Westergasfabriek 14-16juli
Galerie/ kunsthuis Artine 20-28 juni Oosthelling Oostende.
Atelier in Beeld 6-7 Mei. St. Sebastiaanstraat 45 te 2610 Wilrijk (org. Beeld.be)
Publicatie in Kunstvitamine February 2023 Nederland
Groepstentoonstellong Klassiek Salon, Kasteel Cortewalle 9120 Beveren. KPSK (Koninlijke Piet Stout Kring) febr.2023
Light Space Tim en Gallery New Mexico. – Nominatie Solo Series – March 1, to March 14, 2023
Geselecteerd voor Mod Portret (MEAM - Museo Europeo del Arte Moderna, Barcelona) Publicatie Mot-Portret .
Stand op kunstbeurs Art Eindhoven, Klokgebouw ‘ 4 en 5 February 2023 + presentatie genomineerden ‘Painting of the year 2022
2022 Groepstentoonstelling CC Zwanenburg, Heist op den Berg, 25/11/2022- 4/1/2023
Finalist ‘Schilderij van het Jaar’ NABK (Nederlandse Accociatie voor Beeldende Kunsten)
Genomineerd bij Artavita Contest ‘Hope’ uit 1682 inzendingen, maart 2022, Virtuele tentoonstelling + publicatie
Online tentoonstelling bij Light Space Time (Santa Fe, California) als genomineerde voor de Solo Art Series
Artavita ‘Artist of the Year’ Second price with ‘The yellow Paprika sleep’ and
Groepstentoonstelling Hilton Leiden Nederland – 13 feb - 3 April
Presentatie in magazine: Kunstvitamine, NABK Nederland - Maart 2022
Nominated Painting of the year 2021 – Presentatie Art Eindhoven 9-10april 2022
Release video ‘De Muze van Paul Kenens’ 10’ youtube.com/watch?v=DimziEql5LI
Publicatie: International Contemporary Masters XIV - WWAB Books, Santa Barbara CA.
Mundo Arte. XIII exposition – International Museo Virtual Summertime.
2021 Opening Galerie Artisjok Paardemarkt Antwerpen – Solotentoonstelling Paul Kenens
Publicatie in International Contemporery Masters Volume 14 c Winnaar Artavita Contest
Publicatie in Circle Art Quarter Art Magazine uitgave juni/juli/aug. 2021
Uitnodiging kunstbeurzen in New York en San Diego ( gewonnen Artavita contest - wwab.us)
Interview in 3-maandelijks tijdschrift ‘Kunstletters’
Interview/atelierbezoek ATV uitgezonden op 24 Mei 2021 Organisatie Stichting IJsberg.
Link: https://atv.be/3d34dd9b-b813-47e5-b960-ea9c9e90f386
Groepstentoonstelling 8340 Damme 2juli-5sept 2021 Organisatie Stichting Ijsberg
Groepstentoonstelling Zuiderpershuis Antwerpen - Org. Antwerpen
Artavita Contest, winner met publicatie in Issue # 6 of World Wide Digital Contest (Santa Barbara USA)
Publicatie door Circle Foundation in Magazine Spotlight 23 – Verschijnt eind maart 2021 pag. 87
Solo overzichtstentoonstelling Galerie Artisjok 2500 Lier 19/ - 4/4/2021
Groepstentoonstelling GC De Breughel Haacht. Org. Perspectief Oktober 2021
Publicatie in FAB#1, Fabulous Art Book, publicatie 2e helft 2021
Interview Marie Claire magazine Nedelandtalige en Franstalige. Verschijning: 27 February 2021
Interview in 3 maandelijks magazine Fyfti&Me. Verschijning 19 Maart 2021.
Stand op Europa Art Fair Amsterdam (Westergas) 2-4 Juli 2021
2020 Finalist 45ste Artavita Contest for Artexpo New York nov. 2021
Finalist 41ste Artavita contest. Publicatie van front cover en 6 blz. in World Wide Magazine Issue#4, November 2020.
Finalist Online Contest Artavita (Sant Barbara US). Publicatie: Cover Magazine + 7blz.
Finalist Circle-Art (Lyon) Virtuele tentoonstelling +online interview’
BAF Brabant Art Fair Breda. Solo stand, 9,10,11 Oktober 2020
Winnaar Fedos 1e prijs Groepstentoonstelling Kasteel van Bouckhout, Koninklijke Serre’s, 26juni-28sept.2020 Meise/Brussel
Finalist MundoArti Exposition Virtual (MundoArti Global, Valencia)
Groepstentoonstelling Hotel Hilton Parijs (4 werken) tot Oktober
Winnaar wedstrijd ‘Natuur’ Mmccc, Galerie Novia, Doorn (Ned.)
Groepstentoonstelling Muzeum Zabaleta-Miquel Hernandez de Queseda (Spanje) 27 mei, 14 juni
BOZAR Brussel Groepstentoonstelling Truc Troc 14-16 februari 2020
2019 Groepstentoonstelling GC De Breughel, Haacht Org. Perspectief 16-24 november
ADAF Paul Kenens heeft een solo stand op Annual Dutch Art Fair (ADAF) Amsterdam Oktober 2019
Groepstentoonstelling Viewmaster/Mastervieuw Zuiderpershuis Antwerpen sept.2019. Org. Antwerpen
Genomineerd met 3 werken voor schilderijenwedstrijd Perspectief (CC Haacht 16-24 dec 2019)
Tentoonstelling op 2jaarlijkse Livestylbeurs in Ata Ripa (Oud Turnhout)
Galerie Heyningen (Den Haag Ned.) Laureaten Schilderij van het jaar -PK 4e.2-24 januari
Groepstentoonstelling CC- Den Breughel centrum Haacht, November 2019
2018 Tentoonstelling Kasteel Sterckshof Deurne 1-24 december
Geselecteeerd : Schilderij van het jaar, Nederland
Groepstentoonstelling Kasteel Cortewalle Beervelde, Laureatensalon.
Geselecteerd voor ‘Ongezien’ September 2018 Antwerpen
Geselecteerd met 3 werken voor groepstentoonstelling GC Den Breughel: Perspektief vzw Haacht 2019
Groepstentoonstelling ID#3 Zottegem (Herzele) Org. De Fabriek. 21/5 – 4/6/2018
Geselecteerd met 3 schilderwerken voor tentoonstelling : Michel Depijpere Kuurne 2018
Pers
“Plus est en vous” - Een inleiding bij het werk van Paul Kenens
Paul Kenens transformeert zich geregeld, net als een kameleon: eergister acteur, gister keramist, vandaag schilder. Telkens op een hoog niveau, want alles wat Paul Kenens op artistiek vlak deed of doet, is gedreven door passie en een enorme nieuwsgierigheid.
Passie voor de materie en de techniek, of dit nu gaat om het eigen lichaam als acteur, om klei en glazuurkleuren als keramist of om schilderdoek en olieverf als kunstschilder.
Nieuwsgierigheid ook naar de grenzen van de mogelijkheden om kijkers te verrassen, te doen verwonderen, te doen nadenken. Die nieuwsgierigheid brengt hem als acteur en keramist tot samenwerking met andere kunstenaars waaronder de bekende en ondertussen ook controversiële Belgische theatermaker en multidisciplinair kunstenaar Jan Fabre, met de Belgische beeldend kunstenaar Sofie Muller steeds op zoek naar “La condition humaine”, en met de Amerikaanse installatiekunstenaar Mark Dion, hier in Nederland bekend als de ontwerper van de Visfontein in Stavoren gemaakt in het kader van het 11Fountainsproject in Friesland.
Dit alles is een stimulans om continu op zoek te gaan naar nieuwe expressievormen en een hoger artistiek niveau. Dat wordt ook (h)erkend. Beeldhouwwerk, keramiek en geveldecoraties van Paul Kenens bevinden zich niet alleen in België en Nederland, maar ook in Angola, Australië, Dubai, Duitsland, Frankrijk, Oostenrijk en Spanje.
Gedreven is dan ook het beste woord om Paul en zijn werk te karakteriseren: gedreven om de eigen grenzen alsmaar te verleggen, om voortdurend nieuwe uitdagingen aan te gaan, om grote – ja zelfs grootse projecten – aan te vatten.
Een voorbeeld. De vraag om een verdwenen art nouveau tegelpaneel naar ontwerp van de wereldberoemde Belgische affichekunstenaar Privat-Livemont uit 1897 te reconstrueren, brengt hem – na een minutieuze zoektocht naar de oude productie- en decoratiemethoden – op eigen initiatief en zonder externe financiering tot de re-creatie van niet minder dan 12 monumentale tegelpanelen. Het is een verbluffend ensemble dat verbazing en bewondering opwekt overal waar het tot nog toe werd getoond – in Boizenburg bij Hamburg, en vervolgens ook in Gent en Andenne - zelfs al ging het door de grote omvang steeds om een selectie eruit.
En nog was dit huzarenstuk voor Paul niet genoeg. Hij wilde verder gaan en dieper werken met de verworven technische vaardigheden. Er volgden diverse tegelpanelen die hem meer ruimte gaven op gebied van kleur en technische uitdagingen, waaronder het toepassen van goudapplicaties, zoals bij het paneel “Le Bec Liais” naar een affiche uit 1904 van dezelfde Privat-Livemont, de Belgische Alphonse Mucha, een realisatie die hier op de tentoonstelling getoond wordt.
De sterke invloed van Privat-Livemont en de art nouveaustijl waarin deze excelleerde is in het in deze tentoonstelling opgenomen paneel met de titel Margot, één van de eerste vrije tegelpanelen van Paul Kenens, nog te zien in de uitwerking van de florale achtergrond en de zwierige haarpartijen. In het dubbelportret Melanie 1 en 2, dat hier eveneens te zien is, komt hij daarvan volledig los. De contouren van de meisjes, technisch nodig om het uitlopen van de glazuren te verhinderen, sluiten aan bij het werk van de Franse Nabis, de groep post-impressionistische kunstschilders actief in Parijs en Bretagne in het laatste decennium van de 19e eeuw. De verrassend sobere achtergrond met een ingenieuze vlakverdeling, een ongewone kleurcombinatie van groen, paars en zwart en vooral de daarop spaarzaam aangebrachte goudapplicaties maken de meisjesfiguren tot eigentijdse, zelfbewuste “prinsesjes”.
Nieuwsgierigheid, onder meer naar de veel grotere soepelheid en vrijheid op gebied van kleur dan bij keramiek mogelijk is, brachten Paul in 2010 tot het exploreren van het schilderen met olieverf. In een interview uit 2020 vertelt hij ons hoe hij daartoe kwam:
“Op bezoek bij een overwinterende Nederlandse vriendin in Thailand had ik als verhoopte bezigheid enkele penselen tubes, verf en een lap jutte gordijnstof meegenomen. Dit is nu zes jaar geleden.
Op het vliegtuig in Bangkok bleven gelezen kranten achter. Tijdens het ontschepen viel mijn oog op een kleurenfoto van een vrouw die twee kindjes naar de branding van de zee trok om te baden. Ik scheurde in het voorbijgaan de foto uit de krant en stak die in mijn tas. Een maand later, terug in België bleek “Into the Water” mijn eerste schilderij te zijn: een verkleinde kopie van het schilderij van Virginie Dumont-Breton. Een levensgroot schilderij dat zich in het Museum van Schone Kunsten in Antwerpen bevindt en als uithangbord voor de tentoonstelling werd gebruikt.”
Elders schreef hij over deze beginperiode dat het schilderen van keramische tegelpanelen en een nog eerder 10-jarige beroepswerkzaamheid als gespecialiseerde Offset drukker / kleurmenger hem ongetwijfeld hebben geholpen om ook op dit terrein snel inzicht te krijgen in kleuren en vormen. Het schilderen met olieverf werd een vanzelfsprekendheid waartoe hij automatisch en passioneel naartoe gedreven werd op dezelfde manier als bij zijn vorige bezigheden.
Inderdaad, opnieuw is de zoektocht van Paul Kenens, op het voor hem in 2010 nieuwe terrein van de schilderkunst, gedreven. Zullen we het gulzig noemen, of beter nog gretig? Gretig, lijkt me de beste karakterisering. Gretig zoals een ontdekkingsreiziger op zoek naar onbekend terrein.
Dat vraagt in zijn visie niet zozeer om de geniale ingeving van het moment – de lichtflits op weg naar Damascus – als wel het zonder taboes uitproberen en steeds opnieuw durven beginnen.
In het zopas geciteerde interview zegt hij over de spanning tussen idee en uiteindelijke realisatie zelf hierover het volgende:
“Ik geloof niet zozeer in creativiteit dan wel in werkkracht, de zin om dingen te ondernemen, uit te proberen. Niettegenstaande dat kom je in het dagelijkse leven momenten en situaties tegen die zo opvallen door hun tegenstrijdigheid, schoonheid, absurditeit, naïviteit, dat de geest het opneemt en begint te galopperen. Beelden of gedachten die op dat moment grandioos lijken, vernieuwend, choquerend, enz. komen dan op, maar blijken het bij een latere lezing lang niet altijd te zijn, en worden afgevoerd.”
En verder:
“Ideeën moeten rijpen. Er moet aan gewerkt worden. Zelfs voor de goede ideeën moet er eerst aan de minder goede gesleuteld worden, al was het maar om te bevestigen dat dit het goede idee was of de goede versie van dat idee om te schilderen. Daarom dat het ook nogal lang duurt voor de beslissing valt: met dit beeld ga ik een nieuw schilderij aanzetten. Er zit ook een stuk emotie in, je moet gaandeweg een beetje verliefd kunnen worden op je onderwerp, dat geeft werkkracht en motiveert om technisch tot je grens te gaan. Daar is meer werkzin voor nodig dan creativiteit.
In ieder geval moeten de dagelijkse beslommeringen of hersenspinsels opgeruimd zijn voor je echt in en schilderij kan binnendringen.”
En over zijn werk en werkwijze vertelde hij aan Amarantvoorzitter Yves Joris
“Mijn werk wordt vaak omschreven als hyperrealistisch, fotorealistisch. Soms is zelfs de term ‘surrealisme’ in de mond genomen. Ik hecht niet zoveel belang aan de kapstok waaraan mijn werk wordt opgehangen. Ik besef wel dat mijn beelden een vertaling nodig hebben. Of dat mensen tijd moeten krijgen om de knipoog te zien in mijn werk. Maar voor mij is kunst in de eerste plaats de overtreffende trap van kunde. Dat begint bij de selectie van een beeld. Ik fotografeer mijn onderwerp. Speel met lichtinval, maak tientallen foto’s. Vervolgens ga ik met deze ‘groffe materie’ aan de slag. Ik bewerk foto’s op mijn pc, creëer een eigen fictie die als basis dient voor mijn schilderijen. Ik werk met olieverf omdat ik dan de mogelijkheid heb om nat in nat te werken. Olieverf laat toe om na te denken, om aanpassingen te doen. En dat in tegenstelling tot de veel actievere acrylverf.”
Maar kijken we nu samen meer in detail naar het werk zelf.
Bij oppervlakkige beschouwing lijkt Paul Kenens’ werk inderdaad voor een belangrijk deel realistisch te zijn, hyperrealistisch zelf, naar de postmoderne stroming uit de jaren 1960-1970 die ook wel fotorealisme wordt genoemd. Maar er is duidelijk meer aan de hand.
Bij titels als Asiento con pantalones, The shadow of my nose, Eating yoghurt, of de series My hand, Plastic bind en Splash – Into the water, domineren aspecten als de rijke stofuitdrukking van kleding, van lakens en de opvallende voorliefde voor bijzondere lichtinvallen en spiegelingen op water of de menselijke huid die iets baroks hebben en het foto-realisme overstijgen.
Dat heeft alles te maken met de duidelijke intentie van Paul om verder te gaan dan een weergave van de zorgvuldig uitgekozen en vaak ook grondig verder bewerkte foto waarvan hij bij het schilderen vaak vertrekt.
Hierover zegt hij in 2020: “Ik probeer in mijn realistische schilderijen niet om een beeld weer te geven dat een foto had kunnen zijn. Ik wil weg van de foto door de manier van het beeld op het doek te zetten, ondanks de realistische stijl die ik hanteer.” Daarin slaagt hij met brio.
De titels van heel wat van de hier aanwezige schilderijen dwingen ons om met andere ogen naar het werk kijken, dagen ons uit een andere, diepere betekenis te zoeken. Dat is vooral het geval bij een tweede groep schilderijen die als magisch of fantastisch realisme kunnen gekarakteriseerd worden, naar een internationale stroming die vanaf 1915 met Giorgio de Chirico vanuit Italië snel de kunstwereld veroverde en tot op vandaag - net als in de literatuur – voortleeft.
Tot deze groep behoren overduidelijk schilderijen als Packed all my unfulfilled dreams, Gilttermeisje met Jonagold, Allegorie, De Hemel, De Kathedraal. Ze zijn alle overduidelijk opgeladen met symboliek. Hier blijft onze blik hangen op soms vreemd aandoende “attributen” – valiezen, een jonagoldappel, een gele peper, een blinddoek in plastic, of sluiers van muggennet of noppenplastic – die ons uitnodigen tot het “ontsluieren” van het werk zoals bij de surrealisten uit de jaren 1920-1940.
Wat alle schilderijen gemeen hebben is het feit dat Paul Kenens telkens de mens centraal stelt. Vaak maakt hij zichzelf tot onderwerp van zijn werk. Misschien heeft het te maken met zijn verleden als theatermaker waar hij in het spotlicht trad – zoals Yves Joris eerder aangaf - maar het is voor Paul ook een pragmatische oplossing: zo heeft hij altijd een model permanent ter beschikking, en is hij niet afhankelijk van de beschikbaarheid van anderen.
Wie hij ook afbeeldt, elk van zijn personages vertelt duidelijk een verhaal. Onze blik wordt naar hen toe gezogen en we kunnen haast niet anders dan te zoeken naar wat ze denken. De vooraanstaande Vlaamse literatuurcriticus Jos Borré karakteriseerde deze verstilde figuren zeer trefzeker als volgt:
“De mensen die Paul Kenens in zijn schilderijen afbeeldt zijn allemaal in zichzelf gekeerd, ze lijken zich af te sluiten van de buitenwereld. Hun voorkomen en het decor waarin ze figureren, vaak met surrealistische elementen, verwijzen naar hun binnenwereld, hun verbeelding, hun gemoedsgesteldheid. Soms spreken daaruit eenzaamheid en afzondering, soms bezinning, soms ook kwelling, soms gelatenheid, soms verwarring. Maar altijd en zonder uitzondering: diepgaande menselijkheid, verinnerlijking en kwetsbaarheid.”
Paul houdt duidelijk meer van grote formaten maar is er zich tegelijk ook van bewust dat deze grootte ervoor zorgt dat zijn oeuvre niet geschikt is voor elke ruimte. In de kleur toont zich de meester. Daarover zijn alle critici die zich over zijn werk uitspreken het volmondig eens. Wat hen ook opvalt is – ik citeer opnieuw Jos Borré - “zijn oog voor de detaillering van het decor. Voor weerspiegelingen in water, of voor golven in kleding of bekleding. Voor complexe achtergronden en ingewikkelde schaduwpartijen”.
In enkele jaren is Paul Kenens, zoals hij het zelf ook voor ogen heeft, duidelijk uitgegroeid tot een schilder die inhoudelijke diepte combineert met grote schilderkunstige vaardigheden. Niet te verwonderen dat zijn werk geregeld opgenomen wordt in internationale publicaties en dat hij een fraai palmares kan voorleggen van nominaties en bekroningen, onder meer in Nederland. En nu ook hier in deze tentoonstelling met een nieuw publiek in confrontatie mag komen. Kijk aandachtig, herbekijk en herbekijk opnieuw, telkens met aandacht en geniet van deze bijzondere werken.
21.04.2024
Mario Baeck, doctor in de kunstwetenschappen, corresponderend lid van de Koninklijke Academie voor Archeologie en Kunstgeschiedenis van België
Molenstraat 42c
B-2861 O.-L.-V.-Waver
België
www.researchgate.net/profile/Mario-Baeck
independent.academia.edu/MarioBaeck
www.linkedin.com/pub/mario-baeck/18/66b/b35
Posted ByYves Joris
Met deze knipoog naar Antwerpen kondigt Paul Kenens zijn eerste tentoonstelling in de sinjorenstad aan. Voor het interview met deze kranige 73-jarige trekt TheArtCouch naar Wilrijk waar hij timmert aan zijn derde carrière.
‘De mensen die Paul Kenens in zijn schilderijen afbeeldt zijn allemaal in zichzelf gekeerd, ze lijken zich af te sluiten van de buitenwereld,’ staat te lezen in de perstekst die zijn nieuwe tentoonstelling aankondigt. Het verschil met de kunstenaar kan niet groter zijn, die dadelijk van wal steekt met zijn verhaal. “Ik was in feite van plan om de tien jaar van beroep te veranderen. Ik begon als offsetdrukker, startte daarna een goed draaiend ceramiekatelier op en belandde vervolgens in de theaterwereld waar ik meer dan 7.000 voorstellingen maakte. Ondertussen ben ik zes jaar bezig als kunstenaar. Maar in feite weet ik niet goed of ik me wel kunstenaar mag noemen. Ik voel me immers helemaal niet zo. Ik pak iets vast, bijt me vast en probeer verder te geraken. Ondertussen al zes jaar.”(lacht)
Waarom vind je van jezelf dat je geen kunstenaar bent?
“Laat me dit even nuanceren. Wellicht omdat ik het een raar woord vind. Het is een vuilbak waar je veel in kwijt kunt. Een kind dat dat binnen de lijntjes kleurt, wordt door de trotse omgeving al snel als kunstenaar omschreven. En dat is nu net wat het voor mij niet is, een kunstenaar moet buiten de lijnen kleuren. Een kunstenaar moet zichzelf in de eerste plaats bewijzen door een mix van creativiteit en technische kennis. Maar ook dat is nog niet voldoende. Voor mij ben je dan een goede vakman,il miglior fabbro, om het met de woorden van Ezra Pound te zeggen. Als kunstenaar voeg je een verhaal toe aan deze kunde, steeds opnieuw. Kunst is volharding, anders mondt het al snel uit in een bezigheid of een hobby. Ik ben dagelijks bezig met kunst, dus in feite moet ik mezelf tegenspreken en toegeven dat ik wel voldoe aan mijn eigen definitie van kunst.”
Hoe zien je dagen er dan uit?
“Er is een zekere structuur in mijn kunstenaarschap geslopen. ’s Morgens hou ik me meestal bezig met de administratie die het leven met zich meebrengt en met het bewerken van beelden op mijn pc die vervolgens als inspiratie kunnen dienen voor mijn werk. En in de namiddag … schilder ik. Ik ken geen tijd. Tot de inspiratie opdroogt, maar wel in het achterhoofd houdend dat na tien uur ’s avonds er niet veel inspiratie meer te halen valt.”
Hoe zou je je werk omschrijven?
“Mijn werk wordt vaak omschreven als hyperrealistisch, fotorealistisch. Soms is zelfs de term ‘surrealisme’ in de mond genomen. Ik hecht niet zoveel belang aan de kapstok waaraan mijn werk wordt opgehangen. Ik besef wel dat mijn beelden een vertaling nodig hebben. Of dat mensen tijd moeten krijgen om de knipoog te zien in mijn werk. Maar voor mij is kunst in de eerste plaats de overtreffende trap van kunde. Dat begint bij de selectie van een beeld. Ik fotografeer mijn onderwerp. Speel met lichtinval, maak tientallen foto’s. Vervolgens ga ik met deze ‘groffe materie’ aan de slag. Ik bewerk foto’s op mijn pc, creëer een eigen fictie die als basis dient voor mijn schilderijen. Ik werk met olieverf omdat ik dan de mogelijkheid heb om nat in nat te werken. Olieverf laat toe om na te denken, om aanpassingen te doen. En dat in tegenstelling tot de veel actievere acrylverf.”
Tijdens het gesprek staat Paul meer dan eens recht om op een van zijn werken te tonen wat hij juist bedoelt. Een rode draad vinden in de tientallen canvassen in de grote ruimte is moeilijk. De beelden voelen inderdaad meer dan eens bevreemdend aan. Schilderijen van zijn kleinkinderen, zijn muze Björk die naakt tussen de satijnen lakens ligt, de studie van de huidplooien van zijn hand en de beelden die bij momenten doen denken aan werken van Frida Kahlo. Een breed spectrum dat aantoont dat de kunstenaar verschillende thema’s aanpakt die nog wel in een strenger selectiekeurslijf moeten gedwongen worden. Less is more. De ‘amuse’ van de expo mag geen overdadige maaltijd worden die op de maag blijft liggen.
The Shadow of my Nose. Olie op doek. Ft. 100x200cm. .
Mijn blik blijft rusten op het werk ‘The Shadow of my Nose’. Het subtiele spel van licht en schaduw doet haast de speelse knipoog naar Jan Fabre vergeten. Paul maakt zichzelf vaak tot onderwerp van zijn werk. Wellicht heeft het te maken met zijn verleden als theatermaker waar hij in het spotlicht trad. Het doek meet een op twee meter. Paul houdt niet van kleine formaten maar is er zich tegelijk ook van bewust dat deze grootte ervoor zorgt dat zijn oeuvre niet geschikt is voor elke ruimte. In de kleur toont zich de meester. Let op de minutieuze afwerking van zijn hemd, de kleine kleurkreuken in zijn broek.
The Origin of the World. Olie op linnen. Ft.120x140cm. Wilrijk 1-2020
Deze subtiele kleurvariaties vind je ook terug in de satijnen lakens waarop zijn muze Björk zich naakt tentoon spreidt. Een mooi samenspel van plooien laat je vergeten dat haar lichaam niet perfect is weergegeven. Haar lichaam wordt herleid tot een lelieblanke tinten die opgaan in de andere kleuren.
De Hand van de Schilder: Het mysterie Gabriella d’ Estrées. Olie op linnen. Ft. 100x150cm.
We beëindigen de rondgang in zijn atelier met het werk ‘De Hand van de Schilder – Het Mysterie Gabrielle d’Estrées’ waarin zijn muze aantreedt als Gabrielle d’Estrées, de minnares van de Franse koning Hendrik IV. Ook hier toont Kenens dat hij zijn kunstcanon kent en met de nodige knipoog behandelt. De auteur van het oorspronkelijke portret is onbekend, maar dat lost Paul op ludieke manier op door (opnieuw) zichzelf in het werk in te schilderen. De naaister op de achtergrond van het oorspronkelijke schilderij maakt plaats voor een werk waarin we de kunstenaar in bloot bovenlijf (Pablo Picasso) aan het werk zien tijdens een ander schilderij.
Paul Kenens heeft zeker het talent en het doorzettingsvermogen om zijn derde carrière in de goede richting te duwen. Zijn beheersing van het kleurenpalet en zijn gevoel voor contextuele kunstknipogen spelen zeker in zijn voordeel, maar hij zal ook keuzes moeten maken in de richting die hij uit wil met zijn werk. Verschillende stijlen die op zoek gaan naar een structuur waarin ze elkaar versterken.
Perstekst/Jos Borré
Een overzicht van het werk van Paul Kenens
De mensen die Paul Kenens in zijn schilderijen afbeeldt zijn allemaal in zichzelf gekeerd, ze lijken zich af te sluiten van de buitenwereld. Hun voorkomen en het decor waarin ze figureren, vaak met surrealistische elementen, verwijzen naar hun binnenwereld, hun verbeelding, hun gemoedsgesteldheid. Soms spreken daaruit eenzaamheid en afzondering, soms bezinning, soms ook kwelling, soms gelatenheid, soms verwarring. Maar altijd en zonder uitzondering: diepgaande menselijkheid, verinnerlijking en kwetsbaarheid. In zijn werk van enkele jaren geleden vallen nog symbolische elementen aan te wijzen, zoals in de figuur van kinderen. Maar kenmerkender komt de symboliek tot uiting in de sfeer van zelfreflectie en vervreemding die uit de composities spreekt, het meest in zijn zelfportretten, maar ten overvloede ook uit de close-ups en haast onherkenbare uitvergrotingen van de rimpels van zijn hand. Gebeiteld zelfbewustzijn lijken ze wel. Wat steeds opvalt is zijn oog voor de detaillering van het decor. Voor weerspiegelingen in water, of voor golven in kleding of bekleding. Voor complexe achtergronden en ingewikkelde schaduwpartijen. In meer recent werk - waarvoor hij de medewerking van een model inschakelde, vandaar de titel: MUZE – gaat hij meer realistisch en zelfs hyperrealistisch te werk, zo goed als fotografisch exact, met subtielere betekenislagen onder andere in surrealistisch aandoende accessoires en picturale verwijzingen, maar met nog meer uitgesproken zorg besteed aan de context van zijn figuren. De uiterst nauwkeurige weergave van de vouwen in fraai geënsceneerde lakens rond het naakte model, of van de bedrukking van de kleding van het model, te vergelijken met die in de klassieke schilderkunst, contrasteert met de vertrouwdheid en de herkenbaarheid, de menselijkheid van het model, maar verbeeldt er tegelijkertijd de sensualiteit van. In zijn recent meer uitgesproken realisme laat Paul Kenens een meer ingetogen subtiliteit en een onopvallender maar diepgaander contrastwerking tot uiting komen. Niet te verwonderen dat dit werk geregeld opgenomen wordt in internationale publicaties en dat hij een fraai palmares kan voorleggen van nominaties voor en bekroningen met binnen- en buitenlandse prijzen.
Bij deze gelegenheid wordt er een tweede brochure uitgegeven. Samen met nr.1 bevatten ze alle 80 schilderijen die gemaakt zijn tussen 2014 en 2020. Teksten van Paul Kenens, Mario Baeck, Jos Borré, Veerle de Klopper en Eric Goodwil.
